Vandaag heb ik een prachtige documentaire over Marina Abromovic gezien.
Je kunt de documentaire op deze site terug kijken.
Marina Abramovic is een performancekunstenaar die haar sporen al wel verdiend heeft. Niet al haar werk vind ik even mooi, simpelweg omdat ik sommige van haar performances te eng vind om naar te kijken.
Maar haar laatste werk vind ik prachtig! Marina Abramovic zet je met haar werk aan het denken en ze weet met haar kunst de menselijke natuur bloot te leggen. Publiek speelt een grote rol in haar werk en ze gaat zelfs zo ver dat het publiek bij haar performance ingrijpt.
Een minder eng werk van haar maar wel heel mooi en ook grappig vind ik 'imponderable'.
In de deuropening van de hoofdingang van het museum stonden twee naakte mensen. ( Abramovic en Ulay) Om binnen te komen moest je tussen deze twee naakte mensen doorlopen. Opvallend genoeg passeren bijna alle mannen met het gezicht naar de vrouw, en bijna alle vrouwen met het gezicht naar de man.
Abramovic is heel vernieuwend geweest voor de performancekunst. Er zijn dan ook veel mensen die er boos van worden of zich afvragen waarom dit kunst is. Na het zien van de documentaire kun je volgens mij niet anders dan beseffen dat dìt kunst is.
Gedagtboek
Een dagboek met gedachten en interesses van een theaterstudent
donderdag 15 november 2012
Een meisje
Vannacht droomde ik dat ik een meisje kreeg. Zomaar ineens. Ik wist niet eens dat ik zwanger was. Het was dan ook een moeiteloze bevalling, ik had er amper iets van gemerkt.
Hechtingen waren niet nodig, want het was een piepklein meisje. Ze pastte zo in mijn handpalm.
Met een piepklein dekentje dekte ik haar toe. Zo tussen duim en wijsvinger, heel voorzichtig.
Mijn meisje. In mijn handpalm.
Hechtingen waren niet nodig, want het was een piepklein meisje. Ze pastte zo in mijn handpalm.
Met een piepklein dekentje dekte ik haar toe. Zo tussen duim en wijsvinger, heel voorzichtig.
Mijn meisje. In mijn handpalm.
Abonneren op:
Posts (Atom)